Opturator proteze

Abstract

Stečeni maksilarni defekti najčešće nastaju kao posledica resekcije tumora lokalizovanih na nepcu i maksilarnom sinusu. Maligne lezije uključuju karcinome, među kojima je najučestaliji planocelularni karcinom, sarkome, melanome, limfome, metastatske tumore i tumore malih pljuvačnih žlezda. Terapija malignih tumora maksile podrazumeva kombinaciju hirurškog lečenja sa postoperativnom radioterapijom i hemoterapijom. Resekcija tumora se može obaviti postupkom paletektomije ili maksilektomije, nakon čega ostaju defekti različite lokalizacije i dimenzija. Protetska rehabilitacija pacijenata nakon uklanjanja karcinoma podrazumeva izradu opturator proteze. Protetička terapija može podeliti u tri faze: hirurška opturacija, interim (prelazna) opturacija i definitivna opturacija. Hirurški opturatori se izrađuju u inicijalnom posthirurškom periodu, u cilju uspostavljanja i obnove funkcije orofacijalnog sistema. Interim opturator proteza premošćuje period između hirurškog i definitivnog opturatora. 6 meseci nakon resekcije tumora izrađuje se definitivna opturator proteza. Dizajn proteze zavisi od broja prisutnih zuba, lokalizacije i veličine defekta. Opturator protezom se postižu konture palatuma, nadoknađuju se izgubljeni zubi i uspostavilja optimalna okluzija, omogućuje simetričnost srednjeg facijalnog masiva, obnavljaju se funkcije orofacijalnog sistema, a to poboljšava kvalitet života pacijenta.