Rekonstruktivne metode u maksilofacijalnoj regiji

Abstract

Uvod: Oralni karcinomi su deo grupe karcinoma glave i vrata i čine 85% te kategorije. Hirurgija se smatra zlatnim standardom u njihovoj terapiji. Kasna dijagnostika tumora dovodi do velikih resekcija koje zahtevaju primenu rekonstruktivne hirurgije, u kojoj najbolje rezultate daju mikrovaskularni režnjevi. Cilj rada: Ispitivanje učestalosti i vrste rekonstruktivnih hirurških zahvata u proteklih 5 godina kod pacijenata sa planocelularnim karcinomom. Materijal i metode: Rađena je retrospektivna studija na Klinici za Maksilofacijalnu hirurgiju Stomatološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. U knjigama protokola operacionih zahvata nađeno je 105 pacijenata sa planocelularnim karcinomom. Vršena je deskriptivna statistika u SPSS programu. Rezultati: Učestalost rekonstrukcija kod pacijenata je zavisila od mnogih faktora i ona je iznosila 26,7%. Najčešća vrsta rekonstrukcije je slobodni fibularni režanj sa 21,4% zastupljenosti. Njega prate radijalni slobodni režanj I lokalni režnjevi sa 17,9%. Zaključak: Upotreba mikrovaskularnih rekonstruktivnih režnjeva, zubnih implantata i kompjuterski podržane tehnologije kao i napredak u maksilofacijalnoj protetici je izuzetno doprinela cilju potpune rekonstrukcije velikih defekata glave i vrata.