Nepravilnosti broja zuba

Abstract

Stomatološki tretman kod pacijenata sa hipodoncijom ili anodoncijom ima za cilj funkcionalnu, estetsku i psihološku rehabilitaciju. Zato je treba započeti od najmlađeg uzrasta. Dok se pacijenti sa hipodoncijom jednog ili dva zuba mogu isključivo ortodonski lečiti, izražena hipodoncija zahteva koordinirano planiranje terapije i adekvatno vreme sprovođenja terapijskih faza različitih stomatoloških specijalnosti. Terapija hipodoncije kod adolescenata kod kojih skeletni rast i gingivalna maturacija nisu završeni ima naglašenu potrebu za dobrim timskim radom stomatologa različitih specijalnosti i to u dužem vremenskom periodu. Danas se idealnom terapijom hipodoncije stalnih zuba smatra ortodonsko lečenje sa implantacijom, tj. pomeranje postojećih stalnih zuba i obezbeđivanje prostora za ugradnju implantata koji će nositi odgovarajuću fiksnu protetsku nadoknadu. Naravno da je svaki slučaj drugačiji, te terapiju treba prilagoditi individualnim karakteristikama svakog pacijenta: stanju mlečnih i stalnih zuba, njihovog položaja, raspoloživog prostora u vilicama, zagrižaja, stanju potpornog aparata zuba itd. Prekobrojni zubi javljaju se kako u mlečnoj tako i u stalnoj denticiji. Prekobrojni zubi u mlečnoj denticiji mogu ometati ili potpuno onemogućiti nicanje stalnih zuba zamenika. Takođe prekobrojni zubi mogu biti praćeni prekobrojnim stalnim zubima. Prekobrojni zubi u stalnoj denticiji su relativno česta pojava. Po učestalosti najčešći prekobrojni zubi su gornji lateralni sekutići, donji drugi premolar, distomolar i meziodens. Prekobrojni zubi se, ukoliko su iznikli, dijagnostikuju najčešće kliničkim pregledom bez poteškoća. Potrebno je razlikovati pravu od lažne hiperdoncije, gde je ona druga posledica nicanja stalnog zuba zamenika, uz retenciju mlečnog zuba. Usled povećanog broja zuba u zubnom nizu, sledstveno se javlja manjak prostora za smeštaj svih zuba, što vodi do teskobe. Zubi su rotirani i inklinirani. Održavanje oralne higijene je otežano, pa se kliničkim pregledom mogu uočiti naslage na zubima. Terapija hiperdoncije je složen proces koji zahteva konsultacije sa specijalistom drugih grana stomatologije, najčešće sa specijalistom dečije stomatologije i oralne hirurgije. Terapija se sastoji u ekstrakciji prekobrojnog zuba, gde se prilikom izbora zuba za ekstrakciju u obzir moraju uzeti brojni faktori. Dakle, timski rad je neophodan u terapiji hipodoncije i hiperdoncije. Multidisciplinarne konsultacije u fazi planiranja terapije, koordinacija i pravovremeno izvršenje narednih interdisciplinarnih faza omogućavaju optimalan tretman.