Prelomi donje vilice

Abstract

Prelomi donje vilice nastaju dejstvom direktne ili indirektne sile. Mogu biti prelomi: bradnog predela, tela, ugla, grane, zglobnog i mišićnog nastavka. Prelomi grane i mišićnog nastavka su dosta retki zbog svog položaja i zaštite od strane okolnih mišića. Prilikom preloma formira se frakturna linija koja može biti povoljna ili nepovoljna. Kod preloma je bitno uzeti u obzir pripoje i funkciju mastikatornih mišića zbog eventualne dislokacije fragmenata. Dalje podele preloma su na: otvorene i zatvorene; sa ili bez dislokacije fragmenata; nepotpuni i potpuni. Kod dijagnostike preloma donje vilice najbitnije je uzeti u obzir sigurne i nesigurne znake preloma. Sigurni znaci su: koštani stepenik, patološka pokretljivost, krepitacije i isticanje likvora. Nesigurni znaci su oni koji mogu pratiti prelome ali se javljaju i kod drugih trauma i oboljenja. To su: poremećaj okluzije zuba u vidu: otvorenog zagrižaja u prednjem delu, bočno otvorenog zagrižaja, poremećaja sredine zagrižaja; krvarenje, otok, krvni podliv, bol, palpatorna bolna osetljivost, ograničeno ili onemogućeno otvaranje usta, pojačano lučenje pljuvačke, zadah iz usta, poremećaj osteljivosti. Terapija podrazumeva repoziciju i imobilizaciju. Repozicija može biti manuelna, repozicija vučom (gumice ili žice) ili hirurška. Imobilizacija može biti privremena (transportna)(zavoji) i definitivna (metalne šine, splintovi). Kod hirurške terapije pristup može biti intra ili ekstraoralni. Lečenje može biti konzervativno i hirurško. Izbor metode je individualan i zavisi od vrste preloma, frakturne linije, uzrasta, zdravstvenog stanja, okolnih struktura.