Ispitivanje retencionih svojstava savremenih sklopova dvostrukih kruna

Abstract

Uvod: Dvostruke teleskop krune predstavljaju sistem veznih elemenata parcijalne proteze čija je uloga u retenciji, stabilizaciji i vođenju mobilne nadoknade u osnovni položaj. Vrednost retencione sile se menja u početnom periodu koja se označava kao „faza uhodavanja“. Nakon tog perioda ova vrednost postaje ustaljena. Za razliku od konvencionalnih dvostrukih sistema, najčešće izrađenih od legura zlata, savremeni sistemi su bazirani na primeni keramike i BioHPP-a . Cilj: istraživanja bio je procena vrednosti retencione sile pojedinačnih savremenih teleskop sistema, kao i ispitivanje vremenskog trajanja faze uhodavanja. Materijal i metode: Merenja su izvršena na 4 sklopa teleskop kruna. Prva dva ispitivana sklopa su se sastojala iz primarne i sekundarne krune. Primarna kruna je izrađena od cirkonija-keramike, a sekundarna od BioHPP-a primenom CAD/CAM tehnologije. Druga dva ispitivana sklopa su pored primarne i sekundarne uključivala i tercijarnu krunu. Primarna i tercijarna kruna su izrađene od cirkonija-keramike , dok je sekundarna izrađena od legure zlata postupkom galvanizacije. Merenja su vršena pomoću dinamometra. Rezultati: Vrednost retencione sile nakon faze uhodavanja iznosila je 3-3,4N, a „faza uhodavanja“ se u proseku završava nakon 800 ciklusa separacije. Zaključak: Savremene dvostruke krunice pokazuju optimalne vrednosti retencione sile sa aspekta retencije parcijalne skeletirane proteze i profilakse parodontalnih tkiva.