Maligni tumori gornje vilice

Abstract

Maligni tumori maksilarnog sinusa i kavuma nosa se javljaju u manje od 3% od svih tumora gornjih aerodigestivnih puteva. Maligne neoplazme ove lokalizacije se javljaju češće u muškaraca, i to u odnosu 2:1 i najčešće u životnom dobu između 50 i 70 godine starosti, i češće uz sadejstvo egzogenih faktora, pre svega industrijskih zagađenja. Simptomi maligniteta nosa i paranazalnih šupljina su slični simptomima kijavice ili hroničnog rinosinuzitisa. Najčešće se javljaju zapušenost nosa, sukrvičavi sekret iz jedne nozdrve i bol u predelu nosa i paranazalnih šupljina. U svrhu dijagnostike koriste se klasični radiogram nosa i paranazalnih šupljina, kompjuterizovana tomografija (CT), magnetna rezonanca, endoskopski i patohistološki pregled. U patohistološkom nalazu dominira planocelularni karcinom koji najčešće zahvata maksilarni sinus. Terapija ove teške bolesti je hirurška, ali se samostalno ili u kombinaciji sa njom primenjuju hemioterapija i/ili zračna terapija. Maligni tumori kavuma nosa i paranazalnih šupljina su smešteni u kompleksnom anatomskom regionu i zato dijagnostika treba da je kao i kod svih drugih tumora rana i adekvatna, kako bi se rezultati lečenja poboljšali i produžio život bolesnika. Iako je kod sumnje na maligni tumor nosa i paranazalnih šupljina bila sprovedena sva potrebna dijagnostika i terapija kako bi prognoza bila što bolja, recidivi bolesti se javljaju još uvek u visokom procentu.