Prednosti i nedostaci ortopantomografskog metoda u prikazivanju struktura zuba i alveolarnih grebenova vilica

Abstract

U ovom radu akcenat je stavljen na upoznavanje sa OPT-metodom zbog njegove rasprostranjenosti i učestale upotrebe. Da bi se omogućilo postavljanje dijagnoze, a samim tim i sprovođenje adekvatne terapije, neophodno je poznavati njegove prednosti i ograničenja. Prednosti ovog metoda su pre svega rasprostranjenost i cenovna pristupačnost, zatim široka regija od interesa koja se nalazi u fokusu ovog snimka, pregledno prikazivanje regije od interesa, dobijanje približno realne slike, mala doza zračenja, a dobijanje velike količine podataka, komforan je za pacijente i izvodi se u trajanju od nekoliko sekundi. Takođe ovaj metod radiografisanja je veoma pogodan za pacijente sa teškoćama prilikom otvaranja usta. Pomoću ortopantomograma stomatolog dobija puno podataka o stanju zuba, alveolarnih nastavaka, vilica i okolnih mekih tkiva, kao i o razvijenosti gornjoviličnih sinusa, mogućim patološkim procesima u njihovim alveolarnim recesusima i odnosu korenova zuba sa podom sinusa. Takođe u literaturi se navodi da je ortopantomogram dovoljan za postavljanje dijagnoze karijesa, parodontopatije i anomalija zuba. Pored toga, ovaj snimak je idealan kao početni, pregledni radiogram koji pruža informacije o zatečenom stanju, kao i za praćenje uspeha primenjene terapije. Za postavljanje dijagnoze ostalih oboljenja koja se mogu javiti u usnoj duplji ortopantomogram mora biti dopunjen ciljanim radiogramima i ostalim dijagnostičkim procedurama. Nedostaci ovog metoda radiografisanja jesu manja preciznost u prikazivanju sitnih anatomskih detalja koja nastaje kao posledica rastojanja između elemenata radiografisanja, uvećanje i preklapanje slike u regiji pretkutnjaka, superponiranje koštanih i mekih struktura glave sa delovima vilica, što umanjuje kvalitet i preciznost slike, efekti blještanja i mogućnost greške u toku izvođenja snimanja. Bez obzira na navedene nedostatke ortopantomogram je neizostavan u prikazivanju donje i srednje trećine maksilofacijalne regije. Tehničkim usavršavanjem ovog metoda uspešno se prevazilaze nabrojani nedostaci.