Prelomi zglobnog nastavka donje vilice

Abstract

Prelomi zglobnog nastavka donje vilice mogu nastati direktnim i indirektnim dejstvom sile. Danas se najčešće vide prelomi koji nastaju indirektnim dejstvom sile, gde sila deluje u predelu tela ili brade donje vilice a onda se prenosi indirektno na zglobni nastavak. Ovi prelomi najčešće su posledica povreda u tučama, saobraćaju ili na radu. Mogu biti jednostrani ili obostrani. U kliničkoj slici mogu se uočiti sigurni i nesigurni znaci preloma, od poremećaja okluzije, devijacije ili defleksije donje vilice, bolova, ograničenog otvaranja usta, itd. Prelomi se danas dijagnostikuju radiološki, uz neizostavan klinički pregled. Razvoj moderne radiologije omogućuje preciznu lokaciju preloma i stanja okolnih struktura, i samim time omogućen je odgovarajući izbor metode lečenja. Lečenje može biti konzervativno i hirurško, što zavisi od vrste preloma, uzrasta, stanja okolnih struktura. Konzervativnom lečenju se uvek pribegava ukoliko nema dislokacije fragmenata, a ukoliko postoje izražene dislokacije zglobne glavice neophodno je pristupiti hirurškom lečenju. Poseban entitet predstavljaju nedijagnostikovani prelomi zglobnog nastavka kod dece, kada može nastati ankiloza zgloba. Postoji više pristupa u hirurškom lečenju zglobnog nastavka, opšta podela je na intraoralne i ekstraoralne pristupe.