Dentofacijalni deformiteti predstavljaju disharmoniju donje i gornje vilice. Mogu biti urođeni i stečeni. Podela deformiteta zasnovana je na hirurškom postupku kojim će se korigovati. Stoga razlikujemo izolovane deformitete - monomaksilarne, gde se hirurška korekcija vrši samo u okviru jedne vilice (gornje ili donje) i bimaksilarne deformitete, gde se vrši u okviru obe vilice. U deformitete donje vilice se ubrajaju: mandibularni pognatizam, protruzija mandibularnih inciziva, mandibularni retrognatizam, mikrogenija i mandibularna asimetrija. Plan i sprovođenje tretmana vrše ortodont i hirurg. Pre hirurške korekcije neophodno je sprovesti ortodontsku pripremu pacijenta, koja se nastavlja i nakon sprovedene operacije. U svrhu planiranja i hirurške, a i ortodontske terapije, pored anamneze i kliničkog pregleda, od velikog značaja su i rendgen snimci (profilni, ortopantomogram), studijski modeli, kao i fotografije pacijenta. Na osnovu ovoga se mogu izračunati određeni parametri i predvideti... tok buduće hirurške korekcije. Hirurške metode za korekciju deformiteta donje vilice koje se koriste su: osteotomija ugla i uzlazne grane (metode po Obwegesser-u, Obwegesser- Dal Pont-u i Hunsuck-Epker), vertikalna osteotomija ramusa (subsigmoidna), osteotomija tela mandibule (Dingman), invertovana "L" osteotomija mandibule, subapikalna osteotomija (Kole), anteriorna mandibulektomija (klizajuće stepenaste osteotomije u predelu brade). Najčešće korišćena metoda za korekciju deformiteta donje vilice na našim prostorima je po Obwegesser – Dal Pont-u.
TY - THES
AU - Jezdić, Marija
PY - 2018
UR - https://plus.sr.cobiss.net/opac7/bib/1024350350
UR - https://smile.stomf.bg.ac.rs/handle/123456789/804
AB - Dentofacijalni deformiteti predstavljaju disharmoniju donje i gornje vilice. Mogu biti urođeni i stečeni. Podela deformiteta zasnovana je na hirurškom postupku kojim će se korigovati. Stoga razlikujemo izolovane deformitete - monomaksilarne, gde se hirurška korekcija vrši samo u okviru jedne vilice (gornje ili donje) i bimaksilarne deformitete, gde se vrši u okviru obe vilice. U deformitete donje vilice se ubrajaju: mandibularni pognatizam, protruzija mandibularnih inciziva, mandibularni retrognatizam, mikrogenija i mandibularna asimetrija. Plan i sprovođenje tretmana vrše ortodont i hirurg. Pre hirurške korekcije neophodno je sprovesti ortodontsku pripremu pacijenta, koja se nastavlja i nakon sprovedene operacije. U svrhu planiranja i hirurške, a i ortodontske terapije, pored anamneze i kliničkog pregleda, od velikog značaja su i rendgen snimci (profilni, ortopantomogram), studijski modeli, kao i fotografije pacijenta. Na osnovu ovoga se mogu izračunati određeni parametri i predvideti tok buduće hirurške korekcije. Hirurške metode za korekciju deformiteta donje vilice koje se koriste su: osteotomija ugla i uzlazne grane (metode po Obwegesser-u, Obwegesser- Dal Pont-u i Hunsuck-Epker), vertikalna osteotomija ramusa (subsigmoidna), osteotomija tela mandibule (Dingman), invertovana "L" osteotomija mandibule, subapikalna osteotomija (Kole), anteriorna mandibulektomija (klizajuće stepenaste osteotomije u predelu brade). Najčešće korišćena metoda za korekciju deformiteta donje vilice na našim prostorima je po Obwegesser – Dal Pont-u.
PB - Univerzitet u Beogradu, Stomatološki fakultet
T1 - Deformiteti donje vilice
UR - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_smile_804
ER -
@misc{
author = "Jezdić, Marija",
year = "2018",
abstract = "Dentofacijalni deformiteti predstavljaju disharmoniju donje i gornje vilice. Mogu biti urođeni i stečeni. Podela deformiteta zasnovana je na hirurškom postupku kojim će se korigovati. Stoga razlikujemo izolovane deformitete - monomaksilarne, gde se hirurška korekcija vrši samo u okviru jedne vilice (gornje ili donje) i bimaksilarne deformitete, gde se vrši u okviru obe vilice. U deformitete donje vilice se ubrajaju: mandibularni pognatizam, protruzija mandibularnih inciziva, mandibularni retrognatizam, mikrogenija i mandibularna asimetrija. Plan i sprovođenje tretmana vrše ortodont i hirurg. Pre hirurške korekcije neophodno je sprovesti ortodontsku pripremu pacijenta, koja se nastavlja i nakon sprovedene operacije. U svrhu planiranja i hirurške, a i ortodontske terapije, pored anamneze i kliničkog pregleda, od velikog značaja su i rendgen snimci (profilni, ortopantomogram), studijski modeli, kao i fotografije pacijenta. Na osnovu ovoga se mogu izračunati određeni parametri i predvideti tok buduće hirurške korekcije. Hirurške metode za korekciju deformiteta donje vilice koje se koriste su: osteotomija ugla i uzlazne grane (metode po Obwegesser-u, Obwegesser- Dal Pont-u i Hunsuck-Epker), vertikalna osteotomija ramusa (subsigmoidna), osteotomija tela mandibule (Dingman), invertovana "L" osteotomija mandibule, subapikalna osteotomija (Kole), anteriorna mandibulektomija (klizajuće stepenaste osteotomije u predelu brade). Najčešće korišćena metoda za korekciju deformiteta donje vilice na našim prostorima je po Obwegesser – Dal Pont-u.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu, Stomatološki fakultet",
title = "Deformiteti donje vilice",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_smile_804"
}
Jezdić, M.. (2018). Deformiteti donje vilice.
Univerzitet u Beogradu, Stomatološki fakultet..
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_smile_804
Jezdić M. Deformiteti donje vilice. 2018;.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_smile_804 .
