Farmakoterapija endodontskih infekcija

Abstract

Antibiotici su, od strane stomatologa, najčešće propisivani lekovi, posle analgetika. Međutim njihova primena je u najvećem broju slučajeva neadekvatna i nepotrebna. Primena u endodontskom tretmanu zajedno sa mehaničkom i hemijskom obradom korenskog kanala se smatra nepotrebnom i neefikasnom osim u slučajevima kada je došlo do širenja infekcije i pojave sistemskih znakova zapaljenja. Tada se uz uobičajen lokalni tretman propisuju i antibiotici. Primena antibiotika kod endodontskih infekcija bez lokalnog tretmana ne garantuje uspešnost terapijskog ishoda je nije utvrđena etiologija infekcije. Najčešće propisivani antibiotici su amoksicilin, samostalno ili u kombinaciji sa klavulanskom kiselinom dok su kod alergičnih na penicilin, klindamicin, klaritromicin i azitromicin. Primena uz adekvatnu terapijsku dozu i dužinu terapije, čini ih visoko efikasnim protiv najvećeg broja endodontskih patogena. Rizici koji se javljaju prilikom korišćenja antibiotika jesu pojava gastrointestinalnih poremećaja, hepatotoksičnih reakcija, alergijskih reakcija. Poseban problem neadekvatnog korišćenja predstavlja antibiotska rezistencija. Rešenje ovog problema se može naći preko posebnih studijskih programa koji će obuhvatiti edukaciju stomatologa širom sveta o pravilnim indikacijama za propisivanje antibiotika.