Kvalitet života u pacijenata sa temporomandibularnim disfunkcijama

Abstract

Uvod: Temporomandibularne disfunkcije su grupa oboljenja koja se manifestuje bolom i poremećajem funkcija orofacijalnog sistema. Predstavljaju značajan javno-zdravstveni problem, mogu ometati obavljanje svakodnevnih aktivnosti i psihsocijalno funkcionisanje pojedinca. Cilj rada: Cilj ove studije bio je da se analizira uticaj temporomandibularnih disfunkcija na kvalitet života pacijenata. Materijali i metod: Na Klinici za stomatološku protetiku, Stomatološkog fakulteta u Beogradu sprovedena je studija u periodu od novembra 2016. godine do marta 2017. godine, koja je obuhvatila 27 pacijenata (6 muškog i 21 ženskog pola) sa nekim od simptoma disfunkcija viličnog zgloba, kao i 104 osobe koje su činile kontrolnu grupu. Podaci su prikupljani na osnovu standardnog dijagnostičkog protokola (RDC/TMD), predloženog od strane Dworkin-a i LeResch-a i OHIP14 upitnika (The Oral Health Impact Profile). Podaci su zatim analizirani pomoću statističkog paketa SPSS v.23 i statističkih testova (T-test, Mann-Whitney, Kruskal-Wallis i One-way ANOVA). Na osnovu dobijenih podataka izdvojene su 3 grupe pacijenata: pacijenti sa dislokacijom discus articularis-a, sa mišićnom disfunkcijom i pacijenti sa kombinacijom ova dva oboljenja. Rezultati: Na osnovu prikupljenih podataka dobijena je veća učestalost temporomandibularnih disfunkcija u osoba ženskog pola (77,78%). Uočena je značajna korelacija između stepena ograničenja mandibularnih funkcija i srednjih vrednosti OHIP14 upitnika (Spearman koeficijent korelacije r=0,648 p<0,001). Vrednosti navedenih parametara statistički značajno rastu sa porastom stepena hroničnog bola u pacijenata sa TMD (p=0,019 i p=0,004). Osim toga, svi navedeni simptomi izraženiji su u pacijenata sa kombinacijom oba poremećaja u poređenju sa izolovanom dislokacijom discus articularis-a i mišićnom disfunkcijom. Nije zabeležena statistički značajna razlika u odnosu na starost ispitanika. Zaključak: Rezultati našeg istraživanja ukazuju da prisustvo temporomandibularnih disfunkcija predstavlja značajan faktor smanjenja kvaliteta života pacijenata i time naglašavaju potrebu za kontinuiranim usavršavanjem metoda prevencije i terapije ovih poremećaja.