Izbor lokalnih anestetičkih rastvora u stomatologiji

Abstract

Lokalni anestetik treba birati za svakog pacijenta individualno. Na to utiče obim i trajanje stomatološke intervencije, opšte zdravstveno stanje pacijenta, želje pacijenta, sklonosti i mogućnosti stomatologa, kao i uzrast pacijenta. Važno je doneti odluku o potrebi VK (vazokonstriktor), jer ukoliko anesteziranost regije predugo traje mora se uzeti u obzir mogućnost samopovređivanja (kod dece i mentalno retardiranih), dok se kod pacijenata gde se očekuje postoperativni bol preporučuje primena lokalnog anestetika sa produženim delovanjem, kao što je bupivakain. Ukupna doza LAR (lokalni anestetički rastvori) i VK mora se odrediti za svakog pacijenta na osnovu telesne težine i opšteg zdravstvenog stanja. Za decu i krhke osobe, doza LAR biće manja. Upotreba VK može predstavljati ograničavajući faktor na ukupan broj lokalnih anestetičkih kertridža koji se mogu dati bezbedno u toku stomatološke intervencije. Narušeno opšte zdravstveno stanje, kao npr. oštećenja kardiovaskularnog sistema ili hipertiroidizam, može uticati na izbor anestezije, vrste i količine VK. Postoji nekoliko uzroka kada dolazi do neuspeha pri postizanju duboke regionalne anestezije. To su: zapaljenje i/ili infekcija, anatomska varijacija, intravenska aplikacija anestetika, deformacija igle i dr. Upala i infekcija regije gde treba aplikovati LAR smanjuju njegovu efikasnost tako što smanjuju njegovu bioraspoloživost. Lokalni anestetici sa niskim vrednostima pKa (npr. mepivakain) su najefikasniji u ovom slučaju. Kod izuzetno uznemirenih i anksioznih pacijenata metoda izbora je sedacija uz primenu lokalne anestezije.