Reconstruction of the orbital floor with individually designed resorptive materials polydioxanone lactide (pdlla) and symphyseal bone graft mandible

Abstract

An isolated fracture of the orbital floor is a rare trauma of the craniofacial region. This type of fracture demands a specific clinical care due to the defect presence, unlike other facial fractures. Fracture may lead to deformity of the face, and may affect the function of the nervous system and sight. Medical misdiagnosis and inadequate treatment can have serious consequences that must be prevented. However, despite the surgical treatment, fracture of the orbital floor is still connected with the risk of the emergence of post-operative complications such as diplopia and enophthalmos. The treatment is rather complex, and rehabilitation of the patients is quite a demanding one and mostly depends on the type of material that is used in the treatment. Defect of the orbital floor requires reconstruction in order to establish anatomical function of the injured skeleton. Reconstruction requires implantation of autologous tissue or biocompatible implant that replaces the missing tissue, usually bone. For osseous defects in maxillofacial region autotransplants can be used. However, the problem is that the bony autotransplants are limited in size and there is also a possiblity of complications in the donor region. Besides the bony autotransplants, the use of resorptive and non resorptive synthetic biomaterials has become more frequent , which is in the form of implants used to replace and repair living tissue or organs for both health and aesthetic reasons. The possibility of implant modelling according to defect shape and size, elimination of the second operating field (donor regions) and satisfying functional and aesthetic results make these materials even more suitable for orbital floor reconstruction. Importance of virtual modelling and rapid prototyping over the last few years has been pointed out. Rapid prototyping (RP – rapid prototyping) is one of the technologies that have been growing fast at the moment...

Izolovani prelom poda orbite spada u retke povrede kraniofacijalne regije. Zbog prisustva defekta, ova vrsta preloma zaslužuje specifičnu kliničku pažnju za razliku od ostalih preloma skeleta lica. Prelom može dovesti do deformiteta lica, a može uticati na funkciju vida i nervnog sistema. Propusti u dijagnostikovanju preloma ili u tretmanu, mogu da dovedu do ozbiljnih posledica koje se moraju sprečiti. Međutim, i pored hirurškog tertmana, prelom poda orbite povezan je sa rizikom od nastajanja postoperativnih komplikacija kao što su diplopija i enoftalmus. Lečenje je dosta kompleksno, a rehabilitacija pacijenata je prilično zahtevna i u mnogome zavisi od vrste materijala koji se primenjuje u lečenju. Defekt poda orbite zahteva rekonstrukciju kako bi se uspostavila anatomaska funkcija povređenog dela skeleta. Rekonstrukcija zahteva implantaciju autolognog tkiva ili biokompatibilnog implantata kojim se zamenjuje nedostajuće tkivo, najčešće kost. Za koštane defekte u maksilofacijalnoj regiji mogu se primeniti koštani autotransplantati. Međutim, problem je što su koštani autotransplantati limitirani veličinom, a pored toga moguće su i komplikacije u donorskoj regiji. Pored koštanih transplantata sve je češća primena neresorptivnih i resorptivnih veštačkih biomaterijala koji se u vidu implantata koriste za zamenu i reparaciju živog tkiva ili organa kako iz zdravstvenih tako i iz estetskih razloga. Mogućnost modelovanja implantata shodno obliku i veličini defekta, eliminacija drugog operativnog polja (donorske regije) i zadovoljavajući funkcionalni i estetski rezultati, ove materijale čine još pogodnijim za rekonstrukciju poda orbite. U poslednijih nekoliko godina ukazano je na značaj virtuelnog modeliranja i brze izrade prototipova. Brza izrada prototipova (engl. rapid prototyping – RP) jedna je od tehnologija koje trenutno najbrže napreduje. Pokazalo se da su kranijalna i maksilofacijalna regija vrlo pogodne za primenu ove vrste tehnologije...